We zijn heerlijk aan het eten als mijn wekker gaat “MEDICIJNEN”

Zaterdagavond 19.00 uur, ik zit in de tuin bij mijn zus en zwager. We zijn heerlijk aan het eten als mijn wekker gaat “MEDICIJNEN” zegt mijn wekker. Op dat moment komt het besef, die ben ik vergeten…

Op aanraden van de trombosedienst heb ik altijd een stripje in mijn portemonnee zitten. Zo heb je ze altijd paraat. Maar precies deze avond dacht ik “Mijn portemonnee heb ik niet nodig…” Ik zet meteen een nieuwe wekker voor 22.00 dat ik ze in ieder geval in kan nemen voor ik ga slapen. Je voelt het misschien al aankomen. Ook die vergat ik en dat bedacht ik mij pas de volgende avond.

Nieuwe bloedverdunners

Sinds kort heb ik nieuwe bloedverdunners. Een waarvoor ik ook naar de trombose moet. Deze moet ik in de avond innemen en dat lukt niet altijd… 
Voorheen had ik namelijk een ochtendritueel: Ik sta op ik drink water en terwijl ik dat doe neem ik mijn vitamines en mijn medicijnen. Daarna begint de dag. 
Nu moet ik deze medicijnen savonds nemen. Het liefst om 18.00. Maar omdat ik geen oma van 80 ben die altijd tussen 17.30 en 18.00 klaar zit met haar aardappels en groente. Heb ik het verplaatst naar 19.00. Ik werk namelijk soms tot 18.30 in de kinderopvang.

Ik voel mij eigenlijk nooit patiënt zeker de laatste jaren niet meer. Maar dit is een van die dingen die mij er toch weer aan herinneren. Vooral als ik dan wekkers moet zetten voor mijn medicijnen.

Ups en downs

De bloedverdunners waarmee ik ooit begon waren een zakje met daarin poeder.
Zeker in mijn pubertijd en studententijd hebben we daar erg om gelachen. Ik zie mijzelf nog op een ochtend na een huisfeest in een metro in Amsterdam mijn poederzakje openscheuren en in mijn flesje water doen… Maar toch was het altijd onhandig. Je moest eigenlijk wel een glas water vragen. Het moest erin en je moest alles opdrinken. Het smaakte naar niets maar toch voelde het stom. En daarbij scheurde ik dat ding soms ook te wild open waardoor de helft van de poeder alweer naast de beker lag…

Toen ging ik over op bloedverdunners in pil, eigenlijk gewoonweg omdat die apotheek de poedervorm niet had. Helemaal prima! Dacht ik en zo heb ik dat een aantal jaar voorgehouden. Totdat ik over moest op andere (sterkere), hier ben ik snel mee gestopt want ik moest tijdens mijn menstruatie een dag op de wc zitten.

Nu met mijn kinderwens ben ik dus overgegaan op andere bloedverdunners. Degene waarvoor ik ook bij de trombose moet lopen. En hoewel ik het zelf prikken eerst mentaal een ding vond doe ik dit nu met gemak. Mijn grootste struggle is “ze op tijd innemen” Echt waar mensen ik zet een wekker, maar alsnog om 19.00 ben ik vaak nog met van alles en nog wat bezig… En blijkbaar kan het bij deze niet in de ochtend. Want anders had ik dit allang gedaan.

Herkenbaar en hoe doen jullie dat?

Liefs Jetske

Jetske Kalwij is een fontanpatiënt en deelt op haar instagram account JetskeAK  haar ervaring met haar hartafwijking en het (deels) leven in Uganda. Regelmatig schrijft ze een blog voor de PAH