“Ik was vroeger wel bang dat er iets zou gebeuren”
Het komend kwartaal staan de blogs in het teken van hartafwijking en relatie. Mijn vriend mocht de serie aftrappen maar het is deze keer tijd voor mijn beste vriendin.
Haar ken ik sinds mijn 5e en we zijn eigenlijk vanaf dat moment onafscheidelijk geweest. Ook al wonen wij nu verder van elkaar, we hebben vrijwel dagelijks contact over alles.
Het was daarom tijd om haar te vragen hoe zij mijn hartafwijking heeft ervaren. Want als er iemand alles met mij heeft meegemaakt is zij het wel!
Wij kennen elkaar sinds ik vijf ben en jij zeven. Kan je je nog herinneren wat je van mijn hartafwijking vond als kind?
Dat kan ik mij nog heel goed herinneren. Wij zaten ook samen op de basisschool en dan moest je terwijl het koud was gewoon naar buiten. Terwijl je paarse lippen had. Ik vond dat zielig voor je. Volgens mij heb ik er ooit ook iets van gezegd tegen de juffen. Daarnaast week ik nog dat je ging leren fietsen en daar moeite mee had (fun fact ik weet dit zelf niet eens meer). Ik had het echt met je te doen. Ik wilde ook altijd voorzichtig met je zijn zo wilde ik je bijv. Niet laten schrikken. Wanneer we gingen rennen hield ik mij altijd in omdat ik wist dat jij niet zo snel kon. Ik maakte mij vaak zorgen om je. Vooral toen je zover ging fietsen naar de middelbare school (die was 12km van mijn huis) of wanneer je ziek was.
Is dat nu veranderd sinds wij ouder zijn?
Het is ontzettend veranderd. Sinds jij zo intensief bent gaan sporten en je je hele leefwijze hebt veranderd ontdekte ik hoe sterk jij en je hart zijn. In het begin vond ik het nog wel spannend als je bijv. 5 of 10 km ging lopen. Maar je wist zo goed wat je deed. Ik vergeet ook nooit meer die keer dat ik je ging aanmoedigen in Weesp. Ik was zo trots op je. Dat je gewoon doorzette, maar wel rekening hield met je lichaam. En door je hele verandering van levenswijze, mediteren, vanuit het universum keuze maken, visualiseren etc. Weet je nu ook wat jouw helpt en wat je nodig hebt. Dat maakt je zo sterk!
Heeft mijn hartafwijking invloed gehad op onze vriendschap (rekening houden met/ minder kunnen doen)
Het heeft zeker invloed gehad. Ik wilde bijv. Niet dat je te ver moest fietsen en als we buiten speelde hield ik mij in met rennen. Maar het mooie daarvan was dat jij daar schijt aan had. Juist wel wilde rennen en fietsen! Dus je deed het ook gewoon en het ging gewoon goed!
Heb jij nog vragen aan mij die jij nooit hebt gesteld?
Weet jij nog dat ik mij vroeger zorgen over je maakte?
Dit weet ik zeker nog en ergens vond ik het lief en ergens ook stom. Toen zat de eigenwijze Jetske al in mij…
Heb jij angsten gehad rondom mij en mijn hartafwijking.
Jazeker vooral als jij goed ziek was. En wat ik al zei, ver moest fietsen. Ik dacht dat dit invloed op je hart kon hebben. En nu nog steeds. Toen je de eerste keer corona kreeg of die keer dat je bloedvergiftiging had. Toen je begon met je leven om te gooien en intens begon te sporten en je veganistisch werd vond ik dat ook spannend. Ik had nog dat kleine meisje van vroeger in mij hoofd dat hijgde als ze ging rennen of fietsen.
Zijn er momenten geweest waarop mijn hartafwijking in de weg stond?
Nee totaal niet, je ging er altijd voor. Terwijl ik dan dacht dat kan je beter niet doen dacht jij echt wel en ging ervoor. Ik was denk ik meer degene die jou dan tegenhield dan je hartafwijking.
Wil je nog iets kwijt?
Dat ik heel trots op je ben. Ik vind het zo knap hoe je je hele leefwijze om heb gegooid en hebt geleerd om van jezelf te houden hoe je bent. Je bent een voorbeeld voor andere en niet alleen met een hartafwijking ook voor mensen die ergens in beperkt zijn. Jij laat zien dat er nog zoveel mogelijk is zonder over je grens te gaan. Ik ben blij dat ik deze groei samen met jou heb mogen meemaken!
Alweer zo lief!! Echt wat was dit weer fijn om te horen van iemand die ik al zolang ken en zo dierbaar voor mij is. We hebben inderdaad veel meegemaakt samen en zijn allebei erg gegroeid. Het mooie is dat hoewel wij verschillend zijn we toch samen een zeer mooie persoonlijke ontwikkeling hebben doorgemaakt. Ieder op z’n eigen manier, maar vrij gelijk met elkaar! En dat heeft onze vriendschap alleen maar hechter gemaakt.
Ik moest stiekem lachen bij het antwoord op de vraag of mijn hartafwijking weleens in de weg stond. En ik kan mij ook echt herinneren dat ik als kind af en toe moest zuchten van onder andere haar bezorgdheid. Maar juist daarom vind ik het fijn om dit gesprek te voeren, want het is waanzinnig liefdevol dat zij angstig is voor mij. En daar ben ik dankbaar voor. Sowieso besef ik steeds vaker hoe bijzonder deze vriendschap is. En ik hoop dat we zoals we als kind zeiden samen oud mogen worden.
Jetske Kalwij is een fontanpatiënt en deelt op haar instagram account JetskeAK haar ervaring met haar hartafwijking en het (deels) leven in Uganda. Regelmatig schrijft ze een blog voor de PAH
