Lotgenotengroepen
Je ziet het veel voorbijkomen de zogeheten lotgenotengroepen. Praten met iemand met dezelfde aandoening of afwijking als jij.
Voor velen heel helpend en ook iets waar zij blijvende vriendschappen aan overhouden.
Toch heb ik nooit (en eigenlijk nog steeds niet) vrienden gehad die een hartafwijking hebben. Ik kwam pas voor het eerst in mijn leven in contact met iemand met een hartafwijking toen ik 27 was. Het was destijds Dayenne die ik naar aanleiding van een krantenartikel benaderde.
Ik zie ons nog zitten op het terras. Vol verbazing luisterde ik naar haar verhaal waar heel veel herkenning inzat. Het was de eerste stap naar meer contact met hartpatiënten.
Nu ik steeds vaker online deel dat ik een hartafwijking heb krijg ik steeds meer dm’s van mensen die zich herkennen in mijn verhaal. Het zijn vaak mensen die net als ik een “gewoon” leven leiden, maar af en toe tegen dingen aanlopen. We vinden onszelf niet zielig en willen al helemaal niet betutteld worden. We werken, sporten, gaan wel eens naar een festival en chillen met vrienden. Maar merken ook dat we wat sneller moe zijn meer rust nodig hebben etc.
Nu ik wat ouder ben zal ik best graag eens een borrel willen hebben met andere hartpatiënten of een sportieve dag. Ik begrijp dat vooral het laatste iets lastigs is om te regelen. Want wat wordt het niveau of doe je verschillende niveaus? En nog zoveel meer vragen.
Hoewel ik wel de behoefte voel om met elkaar te sporten, merk ik ook dat ik niet de behoefte voel om bij elkaar de deur plat te lopen. Ik ben gezegend met heel veel leuke vrienden en merk steeds vaker dat ik het prima vind zoals het nu is.
Maar een paar keer per jaar een borrel of activiteit met mede hartpatiënten daar zeg ik geen nee tegen 😊
Jetske Kalwij is een fontanpatiënt en deelt op haar instagram account JetskeAK haar ervaring met haar hartafwijking en het (deels) leven in Uganda. Regelmatig schrijft ze een blog voor de PAH
