De spiritualiteit van het leven met een aangeboren hartafwijking
Er is ongetwijfeld een reden, weet ik diep van binnen, waarom ik met een half hart ter wereld gekomen ben. Het antwoord weet ik echter nog steeds niet, maar het heeft wel tot een zoektocht naar spiritualiteit en zingeving geleid. Om uiteindelijk mijzelf te vinden. Want dat is veel meer dan een lichaam met een hartafwijking alleen. Op deze reis kwam ik onder andere bij zen-meditatie uit. De zenmeesters gaan nog een stapje verder: er is geen zelf, alles is leeg. Je ware natuur is eeuwigdurend, vreugdevol zonder zelf en zuiver. Zie dat maar eens ten diepste te beseffen met een lichaam dat vanaf het begin af aan de nodige beperkingen kent.
Daar ligt een grote uitdaging, om door dat lichaam heen tot zelfrealisatie te komen. Maar ook door een lichaam met een handicap of chronische ziekte heen, kun je ervaren dat je meer bent dan je lichaam, je één voelen met het grote geheel of energie tintelingen in je handen voelen.
De maatschappij is geneigd je in een hoekje van ‘de zwakkere’ te drukken, maar er is naar mijn idee veel te weinig aandacht voor de persoon met de handicap die zichzelf leert kennen en zich ontwikkelt. Met deze doelgroep als voorbeeld nemend: je blijft niet eeuwig het ‘zielige kindje aan duizend slangetjes in het ziekenhuis’. Je ontwikkelt jezelf als mens, je bent ook zoon, dochter, vader, moeder, student, werknemer, noem maar op. Je denkt, je voelt, je leeft!
Ik denk dat ik voor meer mensen spreek als ik zeg dat je ouders of andere mensen in je omgeving vaak beschermend en voorzichtig zijn geweest. Dat doen ze met de beste bedoelingen, maar daardoor leer je veel later pas te voelen wat je eigenlijk echt wil. Maar dat voelen is wel heel belangrijk. Alleen dan maak je contact met je hart, maar dan moet je ook naar je pijn. Wil je die ook voelen?
Zelf wil ik dat helemaal niet altijd en is het soms pijnlijk te worden geconfronteerd met mijn beperkingen. Mijn irritatie en frustratie kan ik dan nog al eens op de ander afreageren. Meestal doordat ik over mijn eigen grens ga, steeds met de ander mee, tot de emmer vol is en deze over de andere persoon wordt leeggekieperd. Ik krijg nu een traject om beter uit te kunnen leggen waar bij mij de grenzen liggen, hopelijk ook op een vriendelijke manier. Ook al ben ik al bezig met adem, zen en yoga. Ik verzeker het je, ik ben nog lerende en beslist niet heilig.
Het hele verhaal van Nanna verschijnt in de Sinus winter 2022 die in december naar alle leden wordt verstuurd. Wil je het artikel graag lezen? Stuur een mailtje naar info@aangeborenhartafwijking.nl
Wil je zelf ook iets proeven van mindfulness en yoga, geef je dan op voor ‘in gesprek met….’ op 23 november. Samen met yoga- en mindfulness docent Elke Wijfels is Nanna de Hullu daarin online te gast. Nanna neemt je mee in een kashmir-yoga oefening en ze vertelt wat yoga en meditatie voor je kan doen als je leeft met een aangeboren hartafwijking.
We hopen je op 23 november te zien. Aanmelden kan hier.