Home »
Alweer 29 weken zwanger. En hoewel ik de weken aftel tot mijn verlof, moet ik zeggen dat ik goed in mijn energie zit. Ik slaap goed en het weer geeft mij ook zeker energie.
De zon geeft mij enorm veel energie en dat helpt dan ook zeker mee.
Op maandag ging ik weer samen met mijn vriend naar het ziekenhuis.
Daar stond de groei echo op de planning. Ook wilde ze specifiek kijken naar de neus van het kind. Eerder is namelijk aangegeven dat zij een plat aangezicht heeft.
Bij mijn laatste bezoek aan de gynaecoloog was de buik van de baby nogal groot in verhouding met de rest. Nu zit ze wel binnen de curve. Daarnaast maakte de gynaecoloog zich niet echt zorgen. Hij verwacht dat we de 40 weken niet gaan redden. Daardoor kan het kind beter aan de grote dan de kleine kant zijn.
Soms zegt een kaartje meer dan duizend woorden. Daarom zijn we blij dat Chroonz.nl prachtige, persoonlijke kaartjes aanbiedt die speciaal zijn ontworpen voor mensen met een (chronische) aandoening – waaronder ook aangeboren hartafwijkingen.
Na het laatste bezoek bij de gynaecoloog zei hij dat ik nogal paars oogde.
Dit is voor mij iets wat ik vaker heb als ik het koud heb, ook voor mijn zwangerschap.
Maar eerlijk ik vond deze week dat toch ook meer, ook wanneer ik het warm had.
Deze week ben ik 23 weken zwanger. Het gaat goed met mij al had ik afgelopen week een gekke week. Zo voelde ik tintelingen in mijn gezicht, wat uiteindelijk los stond van de hele zwangerschap. Ik ben hiervoor naar de huisarts gegaan. Daarnaast kreeg ik de 22 weken prik maar deze werd zo raar gezet dat ik daar een dag lang last van heb gehad.
Na een hele periode van terug in de tijd schrijven, zijn we inmiddels up to date.
Wanneer ik dit schrijf ben ik 22 weken zwanger. Volgende week heb ik weer een nieuwe echo. Deze is 4 weken na de vorige.
Max heeft een Fontan circulatie en wil heel graag zijn rijbewijs halen. Na het invullen van het online aanmeldformulier, blijkt dat hij medisch gekeurd moet worden door een “hart- en vaat arts”.
In mijn vorige blog vertelde ik over de 20 weken echo. Ik was toen 18 weken zwanger.
Daarop zag de echoscopist dat de neus van de baby nogal plat was.
Vandaar dat wij op de vrijdag erna nogmaals gingen.
Om ‘m maar gelijk erin te gooien: ik ben natuurlijk een enorme bofkont dat het is gelukt om op een gezonde, natuurlijke wijze een kind te hebben mogen krijgen met m’n man. En dan ook nog eens een kerngezonde zoon, die helemaal niks van de hartafwijking heeft overgenomen. Nog geen hartruisje was er te horen bij de echo direct na de geboorte. Mooier kan het eigenlijk niet.