Selecteer een pagina

Home » Innovatieve bewakingstechnieken

Innovatieve bewakingstechnieken

Verbeterde risicovoorspelling en minder complicaties bij Kinderhartchirurgie

Door PhD Drs. M. Modestini

Aangeboren hartafwijkingen vormen wereldwijd een grote medische uitdaging. Ze omvat een brede groep structurele hartafwijkingen die ontstaan tijdens de ontwikkeling van de foetus. Deze afwijkingen komen voor bij ongeveer 1 op de 100 geboortes en variëren van relatief eenvoudig te behandelen problemen zoals een gaatje in het hart (ventrikelseptumdefect of atriumseptumdefect) tot complexe aandoeningen zoals de transpositie van de grote vaten (TGA). Dankzij verbeterde diagnostische technieken, zoals echocardiografie, worden deze aandoeningen steeds vaker vroegtijdig opgemerkt.

De Impact van Aangeboren Hartafwijkingen en de Rol van Vroegtijdige Zorg

Aangeboren hartafwijkingen verstoren vaak de normale werking van het hart en de bloedsomloop, wat kan leiden tot zuurstoftekort, hartfalen en andere gezondheidsproblemen. Dankzij vooruitgang in de medische en chirurgische zorg zijn de behandelingen de afgelopen jaren sterk verbeterd. Toch hebben veel patiënten levenslang extra zorg nodig. Dit kan invloed hebben op hun leervermogen en denkontwikkeling en zorgt voor een grotere kans op complicaties tijdens en na operaties. 

Om deze kinderen beter te kunnen helpen, is onderzoek naar minder ingrijpende manieren van bewaking tijdens en na de operatie erg belangrijk. Door gebruik te maken van technologieën die de fysiologie in realtime meten zonder ingrijpende interventies, kunnen risico’s tijdens en na operaties aanzienlijk worden verminderd. 

Innovatieve Technieken: Minimale Invasieve Bewaking met Doppler en NIRS

Een belangrijke stap vooruit in de zorg voor kinderen met aangeboren hartafwijkingen is het gebruik van Doppler-echografie en nabij-infraroodspectroscopie (NIRS). Deze technieken stellen artsen in staat om belangrijke lichaamsfuncties te bewaken zonder ingrijpende procedures. Dit is vooral nuttig om risico’s al voor de geboorte in te schatten (Doppler-echografie) en om kinderen tijdens en na de operatie goed in de gaten te houden (NIRS). 

Prenatale Risicostratificatie met Doppler

Doppler-echografie maakt het mogelijk om de bloedstroom bij ongeboren baby’s te meten. Zo kunnen artsen vroegtijdig problemen opsporen, zoals signalen die wijzen op een tekort aan zuurstof in de hersenen. Onderzoek laat zien dat afwijkende bloedstroompatronen een verhoogd risico kunnen geven op latere ontwikkelingsproblemen. Door deze signalen op tijd te herkennen, kunnen artsen de zorg beter afstemmen, bijvoorbeeld door intensieve controle tijdens de zwangerschap en een goede voorbereiding op de behandeling na de geboorte. 

Bewaking van de hersen met NIRS tijdens de operatie

NIRS wordt gebruikt om zuurstofniveaus in weefsels, zoals de hersenen en nieren, te meten. Deze techniek, gebaseerd op licht, is volledig pijnloos en niet-invasief. Tijdens kinderhartchirurgie helpt NIRS om zuurstoftekorten tijdig te detecteren, wat van cruciaal belang is voor het minimaliseren van hersenschade. Door de bloedsomloop en zuurstoftoevoer in realtime te meten, kunnen chirurgen direct ingrijpen om de doorbloeding van de hersenen te verbeteren.  

Klinische gegevens tonen aan dat continue NIRS-monitoring tijdens operaties de neurologische uitkomsten met tot wel 25% kan verbeteren bij kinderen met complexe hartafwijking. Deze resultaten onderstrepen het belang van minimale invasieve technieken in het verbeteren van de chirurgische zorg. 

Belangrijke Bevindingen

Prenatale Risicofactoren: afwijkende bloedstromen die tijdens de zwangerschap worden vastgesteld, kunnen wijzen op een verhoogd risico op hersenontwikkelingstoornissen. Door deze patronen vroegtijdig te herkennen, kan men de zorg voor deze baby’s beter afstemmen. 

Zuurstof in de hersenen en bescherming tegen schade: het monitoren van zuurstofniveaus in de hersenen tijdens operaties met behulp van NIRS blijkt beschermend te werken. Deze techniek kan helpen om hersenschade en ontwikkelingsachterstanden te minimaliseren, wat cruciaal is voor het optimaliseren van neurologische uitkomsten. 

Nierbescherming: hoewel NIRS ook wordt onderzocht als hulpmiddel om nierproblemen na operaties te voorspellen, zijn de resultaten tot nu toe wisselend. Integratie van NIRS met nieuwe biomarkers, zoals NGAL en cystatine C, kan helpen om nierproblemen in een vroeger stadium nauwkeuriger te detecteren. 

Toekomstige Richtingen: Focus op Minimale Invasieve Bewaking

Om de zorg voor kinderen met aangeboren hartafwijkingen verder te verbeteren, zijn enkele belangrijke stappen nodig: 

Integratie van “Multi-Modal Monitoring” 

Toekomstige studies moeten zich richten op de combinatie van NIRS met geavanceerde beeldvormingstechnieken, zoals functionele MRI, en het gebruik van biomarkers. Dit kan een meer integrale benadering bieden om de dynamiek van de doorbloeding van de hersenen en nieren tijdens operaties beter te begrijpen. 

Personalisering van Zorg met Predictieve Algoritmen 

Het ontwikkelen van voorspellingsmodellen op basis van patiëntspecifieke gegevens, waaronder prenatale bevindingen en factoren tijdens de operatie, kunnen helpen om zorgtrajecten volledig op de patiënt af te stemmen. Het gebruik van slimme technologieën zoals machine learning kan hierin een belangrijke rol spelen 

Optimalisatie van NIRS-gebruik: 

Langdurige studies zijn nodig om drempelwaarden en standaardprotocollen voor NIRS-gebruik te bepalen. Deze protocollen moeten worden afgestemd op individuele patiënten om het maximale klinische voordeel te bereiken. 

Innovatieve Interventies op Basis van NIRS: 

Het inzetten van NIRS als een realtime beslissingsondersteunend hulpmiddel biedt mogelijkheden om interventies, zoals zuurstof- en vloeistofbeheer, te optimaliseren tijdens kritieke periodes. 

Conclusie

De combinatie van Doppler-echografie tijdens de zwangerschap en NIRS-monitoring na de geboorte brengt een grote verandering in de zorg voor kinderen met een aangeboren hartafwijking. Door gebruik te maken van minimale invasieve bewakingstechnieken, kunnen risicofactoren tijdig worden geïdentificeerd en chirurgische ingrepen nauwkeuriger worden afgestemd. Deze benadering biedt niet alleen mogelijkheden om hersen- en nierbeschadiging te voorkomen, maar ook om de lange termijn uitkomsten voor deze kwetsbare patiënten aanzienlijk te verbeteren. 

Dit artikel is verschenen in het ledenblad Sinus, maart 2025.
Wil je 4 keer per jaar de Sinus ontvangen? Word dan lid voor 28 euro per jaar. 

Laatste nieuws