Berit kan bijna alles
Met Berit praten was voor mij een groot feest. Wat een leuke, enthousiaste en vooral positief ingestelde dame is dat zeg. Reizen, outdoorvakanties, wandeltochten door de bergen, schaatsen, afspreken met vrienden, de stad in: ze probeert zoveel mogelijk leuke dingen te doen, iets waar ik zelf ook van houd. Het enige is die steeds terugkerende vermoeidheid. Berit vertelt me hoe ze hiermee omgaat ‘Ik geniet volop van het leven, maar in mijn enthousiasme vergeet ik soms mijn eigen lichaam. Ik ben vaker moe dan leeftijdgenoten en ik moet meer plannen.’
Behoefte aan herkenning
Berit heeft aortaklepstenose en kreeg een Ross-operatie met een donorklep toen ze achttien jaar oud was. Ze was met compleet andere dingen bezig dan de meeste jongeren. ‘Welke hartklep moet ik kiezen? Daar hoorde je natuurlijk niemand over op jonge leeftijd, de meeste achttienjarigen hebben het gevoel dat ze onaantastbaar zijn. Maar dat gold niet voor mij. Ik heb het gemist om herkenning te vinden bij leeftijdgenoten. Vanuit het ziekenhuis kreeg ik de mogelijkheid om met een psycholoog te praten. Op dat moment zit je midden in het proces en ben je bezig met zo snel mogelijk beter worden, dus dat heb ik laten zitten. Achteraf gezien was dat helemaal geen gek idee.’
Nasleep van de IC
Berit vertelt me over haar klachten in de periode na de IC: heel herkenbaar voor mij. In mijn geval werd mijn haar ineens dunner, en zo heb ik van meer mensen gehoord dat ze ineens IC-gerelateerde klachten kregen. ‘De nasleep van de IC vond ik best heftig, daar had ik van tevoren niet bij stilgestaan. Ik probeerde weer in het gewone leven terug te komen, maar dat was lastiger dan ik dacht. Je hebt toch een lichaam dat anders functioneert. Zo kwam het wel eens voor dat ik weinig onthield van wat ik las. Dat is best onhandig als je nog studeert.’
Doorknallen na een operatie
Dat Berit zo vol levensenergie zit, blijkt als ze vertelt dat ze nauwelijks tijd nam om te herstellen van een operatie. Uit eigen ervaring weet ik dat je die tijd echt moet nemen. Niet alleen om uit te rusten, maar ook om het emotioneel te verwerken. Het zijn tenslotte pittige ingrepen. ‘Ja Kimberley, je hebt helemaal gelijk. Ik ging vol gas weer door na een operatie. Gewoon weer knallen alsof er niks aan de hand was. Inmiddels weet ik dat dat niet handig is, want je komt jezelf altijd weer tegen. Ik pak iets meer rust en verdeel mijn tijd nu steeds beter.’
Ik kan bijna alles
Berit is positief ingesteld en je kunt erg met haar lachen. Dat vind ik persoonlijk een verademing, want het hoeft allemaal niet zo zwaarmoedig te zijn. Maar goed, we hebben wel iets dat de meeste andere jongeren niet hebben en daar zullen we zo goed als het kan mee om moeten gaan. Hoe doet Berit dat? ‘Ik kan bijna alles, alleen moet ik vaker mijn energie doseren dan andere mensen. Het is soms confronterend dat je lichaam minder kan dan eerst, of minder in vergelijking met anderen. Maar ik heb gemerkt dat het belangrijk is om jezelf tijd en vertrouwen te geven om daar zoekende in te zijn. Als je vast blijft houden aan de oude jij, maak je het jezelf lastig. Mij heeft het erg geholpen om beter naar mijn grenzen te luisteren en na te denken over welke dingen ik wél kan doen. Zo kwam er vanzelf weer een mooi gevuld leven op wat bij mij en mijn lichaam paste. Veel jongeren met een vergelijkbare situatie herkennen het vast: je bent altijd bezig met de vraag: Wat lukt wél?’