Selecteer een pagina

Carin’s positieve houding heeft haar ver gebracht   

Ze kwam er pas op latere leeftijd achter dat ze een aangeboren hartafwijking had. Carin vertelt me hoe haar leven ineens op zijn kop stond, maar dat haar positieve houding heeft geholpen om het een plekje te geven. ‘Ik had nooit ergens last van, maar ineens had ik een hoge bloeddruk en werd ik steeds vaker moe. Ik vertrouwde het niet en voelde dat er iets aan hand was. Het duurde tien jaar voordat de artsen de diagnose stelden. Eigenlijk was ik best opgelucht, want nu wist ik was het was en konden de artsen actie ondernemen.’ 

Alarmbellen af bij fietstest 

Wat fijn om te horen hoe positief Carin in het leven staat. Natuurlijk, ook zij was in het begin geschrokken en bang, maar ze heeft nooit getwijfeld aan de goede afloop. Hoe komt ze aan die positieve instelling? ‘In 2014 zijn ze erachter gekomen dat ik een aangeboren hartafwijking heb. Ik kreeg veel medicijnen, waaronder bètablokkers. In 2022 heb ik een echo laten maken, omdat ik me vaker duizelig en niet lekker voelde. Tijdens een echo en fietstest gingen alle alarmbellen af. Het gekke was dat ik zelf nauwelijks iets voelde, maar de artsen zagen een aanleiding om me zo snel mogelijk te opereren.’ 

 Stoer litteken 

Voor Carin brak een onzekere tijd aan, met de zekerheid van een zware hartklepoperatie. ‘Ik vond het heftig en was bang. Maar ik heb vanaf het begin het gevoel gehad dat het goed zou komen: ik had gelijk vertrouwen in de chirurg. Ik dacht gewoon: ‘Ik laat het allemaal maar over me heenkomen.’ De enige angst die ik had, was voor het litteken. Vlak voor de operatie heb ik de chirurg nog gezegd dat ze hun best moesten doen om er iets moois van te maken. Dat is helemaal gelukt, nu vind ik het litteken zelfs stoer.’ 

Grenzen leren kennen bij sporten 

Hoe belangrijk het behandelteam is, weet Carin maar al te goed. Zeker in de periode na de operatie. ‘De mensen in het ziekenhuis zijn heel lief, ik werd als een prinsesje behandeld. Ik heb heel veel gehad aan de hartrevalidatie, dat kan ik het echt iedereen aanraden. Je praat met andere mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en je krijgt intensieve begeleiding op alle fronten. Van maatschappelijk werkers tot een leefstijlcursus: iedereen is zo betrokken met me. Tijdens de hartrevalidatie leerde ik bijvoorbeeld mijn grenzen kennen als ik ga sporten. Heel fijn, want ik ben altijd al heel sportief geweest.’ 

Fijn om te praten met leeftijdgenoten 

‘Je komt veel mensen tegen tussen de 60 en 80 jaar oud. Ik merk in gesprekken dat deze mensen in een heel andere levensfase zitten. Ik heb nog een hele toekomst voor me dus ik praat liever over wat ik nog allemaal kan en wil. Daarom vind ik het ook zo goed dat je deze verhalen verzamelt Kimberley. Mijn maatschappelijk werkster heeft me geholpen om alles een plekje te geven, want zo’n operatie was behoorlijk heftig. Ik heb nu op mijn koelkast een A4’tje geplakt met de tekst ‘Geef jezelf de tijd, alles komt’ Daar kijk ik elke dag naar en het geeft me steun. De operatie heeft me weer leven gegeven. Ik werk en sport weer. Ook al kost het me nog steeds energie, het gaat goed.’