Toch heeft ze door haar aangeboren hartafwijking ook veel tegenslag gehad. ‘Doordat ik veel sport en met een positieve blik naar de wereld kijk, kan ik steeds beter klappen opvangen. En ik heb geleerd dat je nooit bang moet zijn om hulp te vragen als je het om welke reden dan ook even niet ziet zitten.’
Operatie ging niet door
Ze heeft Tetralogie van Fallot en kreeg op haar zesde een donorhartklep. Deze zou na vijftien jaar vervangen moeten worden, maar dat werden er eenentwintig. Zonder gebruik van medicijnen. Een geluk voor Charel, maar de operatie begon niet echt lekker. ‘Ik lag helemaal klaar in mijn operatiepak en toen kwam de arts me een uur van tevoren vertellen dat mijn operatie niet doorging omdat hij een spoedoperatie had. Ze hadden geen plek op andere kamers, dus moest ik direct weer naar huis. Ik had ook nog niks gegeten omdat je nuchter moet blijven. Je zit na zo’n mededeling vol emoties dus is het lastig om dan nog iets te eten. Ik heb daar echt verdriet van gehad.’
Bevestiging
Ondanks het feit dat de uitgestelde operatie een flinke mentale klap gaf, ervaart Charel operaties als iets dat bij haar leven hoort. ‘Ik weet gewoon dat ik aan operaties vastzit, ik leef met een ‘go with the flow’-mentaliteit. Ik ben meer bezig met de uitslagen van onderzoeken. Hoe goed ik me ook voel, je weet nooit hoe het er binnen in je lichaam aan toe gaat. Daarom ben ik altijd blij met de bevestiging die de onderzoeksuitslagen geven.
Personal trainer
Charel geniet van het leven. Ze sport veel, heeft een leuke baan en een relatie. ‘Mijn vriend houdt niet van grote groepen, dus hebben we een personal trainer ingeschakeld waarmee we samen sporten. Op zaterdag ga ik een half uur kickboksen en doe ik een half uur krachttraining. En drie keer in de week ga ik meteen vanuit mijn werk naar cardio om mijn conditie op peil te houden. Dat kan ik dan net aan. Als ik eerst op de bank zou gaan zitten, doe ik niks meer. Dan heb ik geen energie meer om op te staan. Dat was ook een stimulans om in één keer door te gaan. Daarbij werk ik er hard aan om af te vallen, mijn doel is vijfentwintig kilo.’
Kinderen
Ze past elke week op haar neefje, maar het onderwerp kinderen ligt gevoelig bij Charel. Ze mag zelf geen kinderen krijgen vanwege haar aangeboren hartafwijking. ‘Dat bericht kreeg ik in de periode dat mijn zusje net zwanger was. Toen ben ik naar de cardioloog gestapt om te kijken of er überhaupt nog een mogelijkheid was om zwanger te raken. Die adviseerde mij om het niet te doen. Ik heb daar veel verdriet van gehad. Ik heb EMDR-therapie gehad bij een psycholoog en nu kan ik er makkelijker over praten. Maar ik heb soms nog wel periodes dat ik verdrietig ben, waardoor ik in mezelf keer. Dit gebeurt bijvoorbeeld als iemand weer aankondigt dat zij in verwachting is van een kindje. Mijn partner wilde geen kinderen. Hij was aan de ene kant opgelucht dat ik niet zwanger mocht raken, want dat was wel een discussiepunt bij ons.’
Blijf vrolijk
Voor Charel was het als kind soms lastig om ‘gewoon’ mee te doen op school, vooral met gym. Als ze dan achteraan liep met rennen, kreeg ze de bevestiging dat ze anders was dan de rest. ‘Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik meer mijn best deed. Dat ik niet zomaar opgeef. Mensen zeggen dat mijn doorzettingsvermogen heel groot is, net als mijn positiviteit. Dat hoor ik vaak terug tijdens mijn werk of privé. Ik blijf altijd vrolijk, ondanks de dingen waar ik mee zit of tegenaanloop. Mijn levenslessen: blijf vooral positief en geef niet zomaar op. Geef duidelijk aan waar je mee zit en trek op tijd aan de bel.’
Wil jij ook graag je ervaringen delen met ons?
En zo ook anderen inspireren, zelfvertrouwen geven of laten zien dat ze er niet alleen voor staan? Mail dan naar Martine Bruin, info@aangeborenhartafwijking.nl
Martine neemt dan contact met je op. Alvast heel erg bedankt.
Levensverhaal van
Anne-Marie
