Tijdens deze echo werd vooral ook gekeken naar het hart van mijn kind. Want met mijn hartafwijking kan het zijn dat mijn kind dit ook heeft. Hoewel ze geen 100% garantie kunnen geven op het resultaat van nu, geeft dit alweer een goed beeld voor de 20 weken echo.
Je zal denken dat ik op zo’n dag extra zenuwachtig was, maar eerlijk, ik had er zin in. Ik had zin om mijn kind te zien en extra lang ernaar te mogen kijken. Ik had een goed gevoel en stond open voor alles. Het goede gevoel werd gelukkig bevestigd tijdens de echo. Ik hoorde alleen maar “that’s good” “that’s great” etc. (we doen de echo’s in het Engels vanwege mijn vriend).
Ook naar het hart werd gekeken. Daarin zagen ze tot nu toe nog niets. Op deze scan zagen ze nog geen afwijkingen. Een goed teken volgens de gynaecoloog die we daarna spraken. Als ze nu niet al de eerste verschijnselen zien dan zal dit waarschijnlijk ook niet in een later stadium zo zijn. Maar alles kan… dus dat houd ik dan ook in mijn achterhoofd. Ik merk dat ik erg met de dag leef en vandaag een goede dag is mooi en morgen zien we wel. Ik ben ook constant dankbaar hoe goed het gaat en hoelang ik de baby al mag dragen. En kijk uit naar het moment dat de baby er is.
De weken tussen de 13 en 20 weken echo leken maanden te duren.
Hoewel ik een goed gevoel had, was ik ook heel nieuwsgierig. Ik wilde zeker weten of het goed ging met de baby, maar ook wat het geslacht zal zijn. Daarnaast vroeg iedereen in mijn omgeving of ik de baby had gevoeld, maar dat had ik nog steeds niet. Soms schoot dan ineens een paniek gedachte in mijn hoofd. Maar ik stelde mijzelf gerust met het feit dat geen nieuws vast goed nieuws zal zijn.
Om alvast een spoiler te geven: dat klopte, want bij de 20 weken echo zagen we de baby gewoon weer stunten in de baarmoeder. Maar daarover meer in de volgende blog.
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
