Hoewel het allerbelangrijkste is dat het kind gezond is, is het toch leuk om te horen wat het wordt. Dan kan je net wat meer fantaseren over je kind. Wij hebben vanaf dag 1 al het gevoel dat het een meisje wordt en ook al een naam voor haar. Het zal dan ook zeker schakelen zijn als het een jongen wordt. Maar nogmaals, net zo leuk en welkom.
Deze keer waren de afspraken een beetje gek ingepland. Zo was het gesprek met de gynaecoloog eerder dan de scan. Dit had vooral te maken met de telefoniste die ik sprak tijdens het plannen van deze afspraak. Maar goed toch was het weer een fijn gesprek. Daarin werd ook verteld dat, mochten er dingen niet goed zijn op de echo we na de echo nogmaals naar de gynaecoloog zouden gaan. Maar wij allen gingen uit van het goede.
Stiekem was ik wel trots dat de gynaecoloog mij complimenteerde met het feit dat ik nog steeds sportte. Hij gaf aan dat het goed was nog steeds cardio te blijven doen op niveau. En natuurlijk hierin naar mijn lichaam te blijven luisteren. Dit was voor mij een extra motivatie om lekker door te gaan.
Hierna was de echo. Tijdens deze echo werd echt duidelijk dat het hart van de baby gezonder was dan dat van mij. Beter gezegd: de baby heeft geen hartafwijking. En dat is natuurlijk het beste nieuws wat je kan horen!
Voor de rest was alles goed, alleen vond de echoscopist dat de neus van de baby nogal plat was. Omdat er verder niet echt gekke afwijkingen zijn, hoefde wij niet naar de gynaecoloog terug. Maar ze wilde toch een second opinion en daarom moesten wij dezelfde week terugkomen. (Daarover in mijn volgende blog meer)
Nadat ze klaar was, vroeg ik verbaasd of ze niet nog naar het geslacht moest kijken. Lachend zei ze dat ze dat allang had gezien… Ik was ervan overtuigd dat wij de andere kant op moesten kijken als ze dat wilde zien, maar het bleek maar weer hoe professioneel deze vrouw is.
We kregen een envelop mee met daarin de foto en het geslacht. We besloten even te lunchen in een restaurant in de buurt. Daar maakte wij de envelop open. Eerst zag ik het niet meteen, maar met kleine letters stond er op de foto “It’s a girl”.
Na de lunch zijn we naar de Prénatal gegaan en hebben haar eerste pakje gekocht. Ook hebben we die middag mijn ouders, zus en zwager uitgenodigd om een mini gender reveal te houden. Het was een gezellige dag en ik was vol dankbaarheid en in de wolken van het leuke nieuws. En wat betreft die platte neus, dat zien we die vrijdag wel weer…
Liefs,
Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
