Aangezien tot nu toe alle echo’s goed waren wilde ik voor de gezelligheid mijn zus meenemen. Echter troffen wij nu een andere arts dan de voorgaande echo’s aan. Er werd mij al verteld dat de echo zal zijn met een gynaecoloog, maar deze vrouw had ik zelf nog niet gezien.
De echo verliep echter niet zoals gehoopt. Daar waar ik dacht dat we alleen nog even een finishing touch zouden doen, begon deze vrouw voornamelijk over de neus van mijn kind. Die was te plat en zal volgens haar drie verschillende oorzaken kunnen hebben.
- Vitamine K tekort vanwege het slikken van bloedverdunners.
- Genetisch bepaald gezien mijn vriend uit Uganda komt.
- Een aangeboren syndroom afwijking.
Toen ik vertelde over mijn bloedverdunners liep de vrouw weg, en liet ze mij en mijn zus voor een paar minuten achter in de behandelruimte. Het werd daardoor nogal een gekke en ongemakkelijke situatie. Wij wisten beiden niet echt wat er aan de hand was en werden “zomaar” achter gelaten. Uiteindelijk zocht ze meer informatie over mijn bloedverdunners.
Echter had ik alles volgens het protocol gedaan. Ik ben voor de zesde week gestopt (al bij week vier) en pas na week 12 weer gestart met de medicijnen aangezien ik jeuk kreeg van de injecties. De kans is daardoor klein dat het daardoor komt.
De andere optie was misschien een bepaalde afwijking. Ik kon hiervoor een punctie nemen waardoor we nog “op tijd” de zwangerschap konden afbreken. Alleen zag ze op de echo geen andere afwijkingen die bij verschillende syndromen horen. Zoals te korte benen of een vervormde ruggenwervel. Alles was goed, alleen een platte neus.
Aangezien mijn vriend en ik deze niet hebben, kwamen de vragen. Maar eerlijk ik denk gewoon dat het wel meevalt. Ik zei dan ook resoluut dat ik de punctie niet wilde. En sta hier nog steeds achter (wanneer ik dit schrijf ben ik ook al te laat ervoor). Als het zo moet zijn dan moet het zo zijn. Maar alles in mij zegt dat mijn kind gewoon gezond is. Met of zonder platte neus. En ergens voelde ik aan de desbetreffende gynaecoloog dat zij dat ook dacht. Alleen snap ik dat haar taak is mij ook de andere kanten te vertellen. Want als dan toch blijkt dat het fout zit, geef ik haar in ieder geval niet de schuld. Daarnaast had ik ook een positieve NIPT-test, dus dat deed mij ook besluiten er niet voor te gaan.
Ze voelde zich na het beledigen van mijn dochter wel een beetje schuldig en we kregen dan ook meteen een gratis 3D echo erbij. Dat was dan wel weer grappig om te zien. Ironisch genoeg hield m’n kind daarin haar hand voor haar neus. Maar ik snap de meid, dat had ik ook gedaan als er net 10 minuten over mijn neus was gepraat…
Eerlijk, ik maak mij eigenlijk geen zorgen. Ik heb heel diep het gevoel dat het gewoon goed zit en goed komt. Het is een sterke meid en waarschijnlijk net zo eigenwijs als haar moeder.
Het was alleen een beetje jammer hoe het naar ons werd gebracht. En dat is iets wat vaker voor komt in de medische wereld. Deze vrouw was waanzinnig slim (professor dokter) alleen communicatief liet ze steken vallen. Hierdoor maakte ze de situatie bijna erger dan dat deze was.
Begrijp mij niet verkeerd het is goed dat ze het andere heeft benoemd. Maar het ging er vooral om de manier waarop. Ik was vooral blij dat mijn zus met haar 100 vragen er was, want die vroeg wel door, waardoor we uiteindelijk meer duidelijkheid kregen. In ieder geval zie ik dezelfde vrouw weer eind april. Maar eerst hebben we nog bij onze vaste echoscopist in maart een afspraak. En ook al was dit niet de beste afspraak ooit. Ik kijk nog steeds uit naar de volgende echo. Maar daarover schrijf ik binnenkort.
Liefs,
Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
