In de afgelopen weken ging het goed. Ik moet eerlijk bekennen, ik mag niet klagen.Ja ik voel mij af en toe moe. Ja ik moet soms wat extra rust of pauze of vaker zitten. Maar buiten dat gaat het goed. Ik kan nog sporten, afspreken met vrienden en werken. De oppaskinderen met de fiets van school halen gaat prima. En daarnaast maak ik lekker content en werk ik samen met verschillende bedrijven.
Ik kan overdag werken en in de avond nog ergens heen. Maar eerlijk dat laatste gebeurt niet heel vaak. Ook voor mijn zwangerschap ging ik niet doordeweeks in de avond ergens heen. Kort gezegd: Ik leef eigenlijk mijn leven zoals voorheen. Althans, ik merk dat sommige dingen wel meer energie kosten. Een stadswandeling maak ik niet meer met gemak. Of even vijf kilometer achter elkaar lopen is nu extra intensief. Iets waar ik voorheen mijn hand niet voor omdraaide. Nu heb ik toch een extra pauze nodig of lig ik in de avond dan extra vroeg in bed omdat de wandeltocht wat intensief was.
Mentaal gaat het ook goed met mij. Ik heb af en toe een beetje FOMO als ik sport video’s van andere zie, of mensen die lekker losgaan op een festival. Maar buiten dat ben ik vooral heel dankbaar.Tot nu toe mag ik al 22 weken niet klagen, zijn de kwaaltjes vrijwel niet noemenswaardig en kan ik oprecht genieten van mijn zwangerschap. Daarnaast voel ik de baby ook al sinds 2 weken en dat is ook extra leuk.
Ik maakte mij in het begin best zorgen toen iedereen vroeg of ik de baby al voelde en ik nog niets had gevoeld. Maar inmiddels is de meid aan het balletdansen in mijn buik (of misschien wel voetballen weet jij veel). Dat kietelt en is gezellig. We hebben al flink wat spullen in huis, via marktplaats, gekregen of nieuw. Ik ben trots op wat ik allemaal nog kan en kijk uit naar de periode vanaf 24 weken.
Hoewel het dan allemaal zwaarder wordt, is dat ook de periode dat de baby officieel levensvatbaar is. Dat geeft mij een extra geruststelling en een bevestiging dat het goed komt. Natuurlijk kan er altijd wat gebeuren, maar we gaan uit van het beste.Ik leef echt met de dag en elke dag die goed is ben ik dankbaar. Ik luister goed naar mijn lichaam en neem eventueel extra rust. Maar vandaar heb ik bijvoorbeeld weer gesport. Op een lager niveau dan normaal, maar het lukt mij nog steeds om gewichten te tillen en duwen J En daar ben ik dan ook waanzinnig trots op.
Volgende week weer een nieuwe echo, daarover zal ik natuurlijk schrijven.
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
