Onzekerheid
Vandaar dat ik een mail stuurde naar mijn cardioloog met de vraag of ik hem kon zien. Het stond sowieso al op de planning om de cardioloog eens deze dagen te zien maar er was nog geen afspraak gepland.
Aangezien ik op de maandag erop een suikertest moest doen, was het plan hem daar te zien. Uiteindelijk werd ik op donderdag gebeld of ik vrijdag kon langskomen voor de echo. Daarnaast kreeg ik last minute bericht dat ik dan eventueel ook langs kon komen bij mijn cardioloog.
Erkenning en echo
Zo geschiedde het. Vrijdag ging ik eerst met mijn vriend naar het gemeentehuis om samen met hem het formulier in te vullen dat hij de vader van het kind is. Daarna meteen door naar het ziekenhuis om daar de echo te laten doen. Ook dit keer zei de vrouw natuurlijk niets. Alleen vroeg ze of ik de cardioloog nog zal zien. Omdat de afspraak niet duidelijk stond was dit voor mij verwarrend. Maar na een kort telefoontje van de balie kon ik tussen de bedrijven door.
Eerlijk: Doordat het zo snel geregeld werd, was ik wel een beetje nerveus. Het feit dat het snel tussendoor kon, deed mij doen twijfelen of dit geen spoed was. Bij binnenkomst werd al snel duidelijk dat de echo gewoon goed was. Daarnaast werd mijn saturatie gemeten. Met een glimlach op zijn gezicht draaide mijn cardioloog het apparaat om. Een beetje verward keek ik ernaar. “Dit zijn toch dezelfde waardes als altijd?” “Dat klopt” zei hij. Alles is nog precies hetzelfde als voor je zwangerschap.
Opluchting, energie en trots
Dit was voor mijn vriend en mij een enorme opluchting. Al helemaal omdat we de week ervoor nog een beetje in de stress zaten. Ik voelde namelijk een deel van mijn gezicht niet meer. Het was aan het tintelen. Waar het nu precies aan ligt kan niemand mij vertellen. Maar dat het niets met mijn hart te maken heeft is een ding wat zeker is! De tinteling en het gekke gevoel in mijn gezicht is sporadisch, maar in ieder geval niet meer iets waar ik mij zorgen hoef te maken.
Daarnaast voel ik mij weer energieker nu ik weet dat alles gewoon hetzelfde is. Nu moet ik ook zeggen dat ik voor mijn zwangerschap hetgeen al behandelde alsof ik een ultra run ga lopen. En daar heb ik dan ook voor getraind. Door hardlopen en krachttraining heb ik een enorme conditie opgebouwd. Daarnaast werk ik nog met kinderen en beweeg ik automatisch ook meer. Ik ben trots en dankbaar dat het zo goed met mij gaat en dat ik zoveel nog kan.
Ik merk dat ik wat extra rust moet nemen, maar ook dat neem ik, en vooral lekker op tijd naar bed. Maar dat is logisch, atleten nemen ook meer rust voordat ze een wedstrijd ingaan. En zo zie ik mijzelf. Als een atleet die over een paar maanden een grote prestatie gaat leveren namelijk het mogen krijgen van een kind.
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
