Suikertest: Wat kan je verwachten?
Toch vanwege protocol moest ik de suikertest doen. Ik ken meer mensen in mijn omgeving die deze test moesten doen, maar ik wist er alsnog vrij weinig vanaf.
Die dag ging een vriendin mee aangezien mijn vriend geen geldig rijbewijs heeft. Zo hoefde ik niet te rijden, want voor de test moest ik nuchter blijven. Alleen wat water en medicijnen mocht ik nuttigen.
Rond kwart voor 9 kwamen wij aan. In het lab kon ik bloed laten prikken. Daarna gingen wij weer naar de afdeling verloskundige waar ik een suikerdrankje moest nemen. Noem mij naïef maar ik dacht dat dit een shotglaasje zal zijn, of in ieder geval een klein bekertje waar mensen in het ziekenhuis hun medicijnen mee moeten innemen. Maar de beste vrouw gaf mij een fles met oranje vloeistof.
Ik kreeg 10 min de tijd om het drankje te nuttige. Maar daarna moest ik 2 uur wachten tot de volgende test. Dus verstand op 0 en in een keer naar achter. Het viel mij mee. Lekker is anders, maar ik ging ook niet over mij nek. De twee uur wachten was ondanks de gezelligheid toch wel afzien. Want ik ging bijna van mijn stokje van de honger. Na de volgende bloedtest kon ik eten en weer naar huis.
Positieve uitslag
Thuis aangekomen werd ik gebeld dat alles goed was. Ik zag dat inderdaad mijn bloedsuikerspiegel gedaald was 2 uur na het drankje. Geen wonder dat ik mij zo suf voelde. De rest van de week was druk, veel werken op de kinderopvang en ook oppassen. Op zaterdag viel mij ineens op hoe groot mijn buik was. Ik heb vaker een grotere buik in de avond maar nu was het ook in de ochtend groot. En bij het checken van de foto’s zag ik daadwerkelijk verschil. De meid heeft waarschijnlijk een groeispurt gehad in de afgelopen weken en dat is okay. Ik ben dan ook zeker tevreden over mijn buik.
Aftellen tot zwangerschapsverlof
Daarnaast voel ik mij goed in mijn energie, al ben ik eerlijk gezegd wel aan het aftellen tot mijn verlof. Maar dat is denk ik menselijk. Nog 7 weken werken en dan ga ik met de beentjes omhoog niets doen. (okay dat laatste is een leugen ik kan niet niets doen) Maar in ieder geval doen waar ik zin in heb. Ik ga bewust vervroegd met verlof (bij 32 weken al) omdat ik geen idee heb hoe zwaar het wordt.
Voor nu ben ik dankbaar voor de teruggekeerde energie en dat alles zo gemakkelijk afgaat.
Liefs,
Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
