Alsof ik met pensioen ben… maar dan drukker.
Mijn eerste week verlof was drukker dan ooit. Daar waar ik elke dag een klusje wilde doen, wilde ik ook elke dag een video editen. Daarnaast kreeg ik twee samenwerkingen tussendoor en deed ik nog 2 klussen op een BSO. Eindstand, ik heb in het weekend maar 2 video’s ge-edit, alleen de video’s die diezelfde week online ‘moesten’ komen.
Wish-list en to do list
Ik kan er wel om lachen, het is typisch Jetske om zichzelf helemaal vol te plannen. Het stomme is dan ook, ik heb een to do list en een wish list. Zo wil ik bijvoorbeeld ook elke dag een nieuw recept uit proberen. Niet per se een hele maaltijd ofzo. Het kan ook zijn een saus, een drankje of gewoon iets heel simpels wat ik nog nooit zelf heb gemaakt. Niet uren in de keuken staan, maar gewoon vaker zelf iets maken. Gelukkig kan ik het heel goed loslaten als dingen niet lukken of niet afkomen. Ik blijf mijzelf voorhouden: “Alles te doen waar ik zin in heb” En afgelopen week was dat vooral het schoonmaken en opruimen van mijn huis.
Ik heb dan ook bewust eerder verlof genomen, maar ook de zwaardere klusjes in de eerste week gepland. Ik gebruik mijn energie goed. Voor de baby is alles klaar. De wasjes zijn gedaan, de commode is ingericht en ze kan meteen haar bedje in. Daarnaast heeft ze haar eigen plankje met doekjes en flesjes in de keuken. Het huis wordt steeds schoner en ik krijg steeds meer rust in mijn hoofd.
Verwarring over de bevalling
Door deze rust begin ik ook steeds meer over de bevalling na te denken. Zo merk ik dat iedereen wat anders zegt. Mijn gynaecoloog zei mij dat we mochten gaan voor een natuurlijke bevalling. Maar nu werd ik afgelopen week gebeld door de Anesthesist en die vertelde mij weer dat ik pijnstilling (ruggenprik) moet. Of nou ja moet, ik mocht dit weigeren maar het werd sterk aanbevolen. Dit vooral omdat de weeën te heftig kunnen zijn voor mijn hart. De kraamzorg die ook deze week langs kwam zei weer dat ik met die pijnstilling niet kan lopen en maakte mij ook weer helemaal gek, met het feit dat ik ineens toch een verloskundigen moet regelen voor na de bevalling… Iets wat ze je in het ziekenhuis niet vertellen.
Daar waar ik dus eerst dacht: ik laat het allemaal over mij heenkomen. Ben ik nu meer in de war. Gelukkig zie ik komende week weer de gynaecoloog. Daarvoor heb ik nu een aantal vragen. Mij maakt het niet uit welke koers we gaan varen (natuurlijke bevalling met/zonder pijnstilling of geplande inleiding met/zonder pijnstilling) Maar ik wil wel weten welke koers we gaan varen en daar een klap op geven.
Ik vind het één niet beter of fijner dan het ander, eerlijk gezegd maakt het mij niet heel veel uit. Maar ik wil wel weten waar ik aan toe ben en niet horen van de ene professional: ‘we gaan Zuid’ en dat de ander zegt: ‘Nee je moet Noord’ en de volgende weer zegt: ‘Heb je al gedacht aan West?’ Tuurlijk houd ik rekening met verandering van koers aangezien in de komende weken de situatie kan veranderen. Maar voor nu wil ik een richting weten en daar “naar toe leven”. Dat geeft mij rust.
Op aanraden van mijn vriend en beste vriendin probeer ik vooral naar één professional te luisteren. Dat is in dit geval mijn gynaecoloog. Iedereen vindt iets anders, spreekt misschien ook vanuit eigen ervaring en de een vind iets anders fijn dan de ander. Maar het gaat er uiteindelijk om wat voor mij goed voelt. En het beste is voor mij en de baby.
Dus voor komende week ga ik vooral veel vragen stellen en daar hopelijk antwoord op krijgen.
Liefs,
Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
