Van verwarring naar duidelijkheid
Ik was daarom extra blij dat ik afgelopen week de gynaecoloog weer zag. Samen met mijn zus en een bak met vragen gingen we naar de afspraak. Natuurlijk was daar eerst de echo en die was weer helemaal goed! De meid groeit goed en nu was haar lengte weer in goede verhouding met het vruchtwater. Dat was namelijk aan de grote hoeveelheid de laatste keer. Ook de doorbloeding in de navelstreng was nog steeds goed.
Een goed gesprek en duidelijk plan
Het gesprek met de gynaecoloog was erg fijn. We konden al onze vragen stellen. Wat het voor mij onduidelijk maakte, was dat in eerste instantie werd gezegd dat ik voor een natuurlijke bevalling mocht gaan. Maar er ineens werd gebeld dat ik een ruggenprik moest. Daarnaast was er ook onduidelijkheid over de dosis bloedverdunners. En of ik nu wel of niet een verloskundigen nodig heb als ik eenmaal bevallen ben.
Voorop gesteld: Een bevalling kan je niet plannen hoe dit gaat lopen.
Maar samen met de gynaecoloog hebben we de diverse scenario’s besproken. Dat gaf mij enorm veel rust. Het plan is nu om rond 39 à 40 weken voor een geplande inleiding te gaan. Inderdaad met ruggenprik om het hart te ontlasten. Dit vooral tijdens de weeën. Ik word aan diverse machines aangesloten om te kijken hoe het gaat met de zuurstof in mijn bloed en natuurlijk mijn hart. En ook de baby wordt goed gemonitord. We hebben besproken in welke situaties ze over gaan op een keizersnee, wie er allemaal bij de bevalling is en wat we gaan doen als het al eerder natuurlijk op gang komt. Ook hebben we de dosis bloedverdunners besproken. Dit geeft mij veel rust. Ik weet nu een beetje wat mij te wachten staat en hoe het straks allemaal in z’n werk gaat. Nogmaals je kan het niet tot in de detail plannen en eerlijk: dat hoeft ook niet van mij.
Leven met de dag (en dikke voeten)
Voor nu ben ik vooral blij dat ik een beetje weet hoe en wat. En focus ik mij weer lekker op het leven met de dag. Ik ben weer begonnen met het spuiten van bloedverdunners en de allergie is alweer gezellig aanwezig. Maar goed, voor die komende 6 weken overleef ik dat wel. Na het gesprek met de gynaecoloog heb ik meteen een verloskundige gebeld, want die heb je inderdaad ook na je bevalling nodig. Blijkbaar komen ze minimaal 1 keer checken hoe het gaat.
Daarnaast heb ik de vrijdag na de afspraak met de gynaecoloog mijn laatste shift in de opvang gedraaid. Wat vrij pittig was met 30 graden…. Maar ik heb het overleefd. Voor nu ga ik lekker doen waar ik zin in heb. Kom ik de komende 6 weken waarschijnlijk nog regelmatig in het AMC, maar dat neem ik voor lief.
Ik blijf erbij hoe dankbaar ik ben dat het zo goed met mij gaat. Ik ga straks lekker met mijn zus en haar kinderen naar een grote speeltuin en heb 2 dagen geleden nog gesport. Door de warmte heb ik wel dikke voeten, maar ook dat neem ik voor lief… De baby voel ik goed, mijn bloeddruk is goed, ik slaap redelijk en ben nog steeds trots en dankbaar voor hoe dit hele proces mij afgaat!
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
