Besefmoment
Daar zit ik dan 5 weken voor de uitgerekende datum, op een terras met een homemade Ice tea. Samen met een vriendin te kletsen over onze dromen en doelen. De volgende dag een high tea met mijn moeder en zus en de dag erna gewinkeld met mijn vriend. Ik besef mij maar al te goed hoe anders het had kunnen zijn. Hoe ik misschien wel bedrust moest nemen, of inderdaad in het ziekenhuis zal moeten liggen. Ik weet dat ik het deels aan mijzelf te danken heb. Sinds ik ben gaan sporten is mijn conditie echt verbeterd. Daarnaast is het ook een stukje mindset. Zoals ik ooit tegen een vriendin zei: “Sommige mensen zijn hun ziekte/afwijking en sommige mensen hebben het”
Voel me geen hartpatiënt
Hoe gek dit misschien ook klinkt ik voel mij geen hartpatiënt of chronisch ziek. Ook nu ik zwanger ben heb ik nog steeds het idee dat ik “hetzelfde” kan doen als de rest. Natuurlijk nu al helemaal met hier en daar wat aanpassingen, maar die neem ik voor lief. Het feit dat ik drie dagen achter elkaar iets leuks sociaals kan ondernemen, ook al is het maar voor een paar uurtjes, voelt als een zegen. Dat ik even 3 uurtjes kan winkelen met mijn vriend ben ik al dankbaar voor. En ja dan zit ik tussendoor veel en hij draagt de tassen. Maar het lukt wel.
Aanpassingen die werken
Ik probeer mijn activiteiten dan ook zo in te delen dat ik rust afwissel met iets actiefs. Ook wat betreft het huishouden. Daar waar ik bijvoorbeeld eerst een hele video achter elkaar zal editen of het hele huis in een keer zal schoonmaken, wissel ik dat nu af. Zodat ik niet te lang zit of sta. Voor mij voelt dit ook als slechts een kleine aanpassing wat ik voor lief neem. Ik kan namelijk nog steeds beide doen. En ook met sociale activiteiten geef ik goed mijn grenzen aan en iedereen vindt dat ook helemaal prima.
En ja ook ik heb mijn kwaaltjes, en momenten dat ik even niet meer weet waar ik het zoeken moet. Vooral met de hogere temperaturen van de afgelopen dagen waarbij mijn voeten vocht vasthielden. Ik weet dat dit part of the deal is en ook dat mijn bloeddruk eerder te laag dan te hoog is. Daarnaast voel ik de meid goed. Deze week had ze op een avond ook even haar moment dat ze nog even moest koprollen in mijn buik… Of ze is nu aan het liggen in de juiste positie en aan het indalen, dat kan ook.
Ik kan niet anders zeggen dat ondanks dat de buik zwaarder wordt, mijn voeten zo nu en dan 2 keer zo groot en ik ineens minder van de warmte ben gaan houden en ook nog eens jeuk heb want ik ben weer gaan spuiten. Ik vooral dankbaar ben. Dankbaar hoe het gaat, hoe ik mij voel en hoe het met haar gaat.
Ik leef weer lekker per dag en komende week zie ik de gynaecoloog weer. En stiekem heb ik weer zin om de baby te zien. Maar voorlopig mag dit vooral op de scan en mag zij nog lekker blijven zitten.
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
