Vlak voor alle feestdagen kwam de positieve test. Aangezien ik tijdens de feestdagen veel verschillende vrienden zal zien wilde ik het graag vertellen. Ik ben niet iemand die zo groot iets voor zich kan houden. Maar toch voelde het niet fijn als ik dat zal doen terwijl ik nog geen enkele echo had gezien. Mijn eerste Echo stond pas na de feestdagen ingepland, ik zal dan 10 weken zwanger zijn.
Na een telefoontje met het ziekenhuis mocht ik gelukkig precies voor de feestdagen langskomen voor de 6 weken echo. Het enige wat ik wilde weten was of het hartje klopte. Er werd uitgelegd dat het kon dat we misschien de baby niet meteen konden zien omdat het nog te ver lag. Een inwendige echo zal dan plaats vinden. Maar zodra de echoscopie het apparaat op mijn buik zette werd er een ultra zoom gemaakt en zag je meteen de baby en een hartje. Of nou ja de baby, het was nog maar een worm. Maar wel een met een hartslag. Zo blij was dat ik dat kon zien. En ook mijn vriend was trots.
Misschien was ik nog wel het meest blij dat ik niet meteen alle horror verhalen hoorde. Je hoort verhalen van een goede echo en daarna toch een miskraam. Doordat ik vooral gefocust was op het positieve kon ik het met grote vreugde vertellen aan vrienden.
Want dat was dan ook wat ik deed. Tijdens kerst en oud en nieuw vertelde ik het aan iedereen die ik in de periode zag. Iedereen reageerde zo blij! Het was super leuk om de diverse reacties te merken. Zo heb ik bijvoorbeeld een grote vriendengroep. Hierin zitten mensen die bewust geen kinderen willen en verder heeft nog niemand kinderen (ook al zijn wij allemaal 25+). Dat hielp mij ook enorm om geen druk te voelen. Nu ik de eerste ben van de groep, reageert iedereen enthousiast, de baby zal dan ook het nieuwe lid worden van deze groep! En ja die gaan we goed inwijden :). Ook vrienden met kinderen waren zo blij voor mij! met twee vriendinnen ben ik tegelijkertijd zwanger dus dat is ook heel leuk. Kortom ik was helemaal in de wolken, en keek erg uit naar de 10 weken echo. De eerste waarbij ik ook de Gynaecoloog zal ontmoeten… Daarover schrijf ik volgende week.
Liefs, Jetske
Bericht van Jetske “Ik wil aangeven dat ik me heel goed besef dat dit onderwerp gevoelig kan zijn. Misschien lees je dit met een onvervulde kinderwens of zit je midden in een traject dat niet vanzelf gaat. Daarom wil ik je allereerst een hart onder de riem steken. Ik weet dat mijn verhaal pijnlijk kan zijn als je had gehoopt dat dit ook jouw pad zou zijn. Tegelijkertijd ben ik enorm dankbaar voor hoe het nu met mij gaat en sta ik daar elke dag bewust bij stil. Ik wens je heel veel sterkte. En als je nog midden in een traject zit, hoop ik dat jouw wens uit mag komen”
Jetske heeft een Fontan circulatie en deelt in haar blog haar ervaringen over zwanger zijn met een aangeboren hartafwijking. Ze schrijft over haar (medische) controles, hoe het met haar gaat en wat er allemaal speelt tijdens deze bijzondere en spannende periode.
